پایش زیستی آلاینده های هوا (ازن و دی اکسید نیتروژن) با استفاده از گلسنگ lecanora muralis

گلسنگ ها که نوعی پیکره گیاهی جلبک و قارچ هستند، قبل از دهه 1860 در اروپا به عنوان شاخص زیستی جهت تشخیص آلودگی هوا شناسایی شده اند. گلسنگ ها به آلاینده های هوا، به خصوص دی اکسید نیتروژن، ازن، فلوئور و فلزهای سنگین حساسیت نشان داده، بنابراین به عنوان یکی از زیست نشانگرهای آلودگی هوا مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، بررسی تغییرات میزان کلروفیل گلسنگ lecanora muralis به عنوان یکی از گلسنگ های فلور طبیعی ایران در تماس با غلظت های مختلف گاز های o3 و no2 در پایش آلاینده های هوا مورد توجه بوده است. در مرحله اول انجام این تحقیق، گلسنگ lecanora muralis درون کیسه های مخصوص و در تماس با گاز o3 در غلظت های 30، 100 و 200 ppb و گاز no2 در غلظت های 60 ، ??? و ??? ppb قرار داده شده و به ترتیب بعد از یک و سه ساعت تماس به آزمایشگاه منتقل و کلروفیل آن ها (کلروفیل a، b، a + b و نسبت od435/ od415) از طریق غوطه ور ساختن ?? میلی گرم از وزن خالص گلسنگ در ml?? محلول dmso استخراج گردید. در نمونه های در معرض تماس باo3 تخریب کلروفیل b همبستگی مثبت (p0.05) مشاهده گردید. به عبارت دیگر گلسنگ lecanora muralis به آلاینده ازن حساس بوده، در حالی که نسبت به آلاینده دی اکسید نیتروژن مقاوم می باشد. نتایج این پژوهش نشان داد که می توان از گلسنگ lecanora muralis به عنوان یک شاخص زیستی در پایش آلاینده های ازن و دی اکسید نیتروژن در هوای فضاهای شهری استفاده نمود.